ลดความครุ่นคิดเรื่องส่วนตัวลง แล้วหันมาช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์

บางทีแล้วเราอาจจะพบว่า ในขณะที่เราเครียดเศร้ากับเรื่องชีวิตของเรา บางครั้งเราอาจหมกมุ่นอยู่แต่กับเรื่องของตัวเองมานานเท่าใดแล้ว

คิดมานานไม่ได้อะไร ยิ่งคิดยิ่งเศร้ายิ่งทำตัวถอยหลัง ตกต่ำพ่ายแพ้ชีวิต

บางทีสมควรถามตนเองบ้างสักครั้งว่า เรายึดติดอยู่แต่กับชีวิตของเรามากเกินไปหรือเปล่า

ฉันไม่มีอะไร ฉันอยากมีอะไร ฉันจะมีอะไร และอีกสารพัดที่เป็นคำถามเกี่ยวกับฉัน

บางทีแล้วชีวิตของคุณอาจมีผู้มีพระคุณที่รอให้คุณตอบแทนดูแล หรืออย่างน้อยยังมีเพื่อนมนุษย์อีกมากที่ด้อยโอกาสยิ่งกว่าคุณและเผชิญชะตากรรมที่โดดเดี่ยวรันทดยิ่งกว่าคุณ

ลองคิดดูว่า ความปวดร้าวที่เกิดขึ้นกับชีวิตเรา เรายังรู้สึกเจ็บปวดมากขนาดนี้

แล้วผู้อื่นที่เจอสภาพยิ่งกว่าเรานั่นจะขนาดไหน

 

จงเปลี่ยนวิกฤติให้เป็นโอกาส  จงเปลี่ยนประสบการณ์เลวร้ายเป็นบทเรียนที่แสนมีค่า ให้เราตระหนักรู้ว่า แต่ละเรื่องของชะตาชีวิต ความเจ็บปวดมันเป็นยังไงมันรู้สึกอะไร

จงอาศัยความเข้าใจนี้ออกช่วยเหลือผู้คน

จิตใจที่เสียสละอุทิศและเลิกคำนึงถึงแต่เรื่องตัวเอง นั้นมีคุณประโยชน์มหาศาลมาก มันจะฝึกนิสัยให้คุณกลายเป็นมีความสุขที่จะช่วยเหลือผู้อื่น และใส่ใจเพื่อนมนุษย์ ลดความทุกข์จากการหมกมุ่นแต่เรื่องของตัวเอง

ชีวิตคุณยิ่งฝึกฝนเรื่องนี้นับวัน จิตคุณจะมีพลัง มีกำลังใจที่จะลุยชีวิตสร้างสรรค์ช่วยเหลือผู้คน

จงสร้างให้ผู้อื่นในสิ่งที่คุณขาดหาย จงให้ผู้อื่นในสิ่งที่คุณสูญเสีย จงแปรเปลี่ยนชีวิตที่บัดซบให้กลายเป็นชีวิตที่มีค่ามีมงคลชีวิต  และสักวันคุณจะแทบไม่อยากแยแสเรื่องของตัวเองอีกต่อไปเลย

 

 

 

เนื้อหาข้อเขียนในบทความเขียนโดย setmem