ยืนหยัดความพรากจากให้ได้ดั่งลูกสิงโต
ลูกสิงโตเมื่อยามเยาว์วัย จะได้รับการดูแล อย่างอบอุ่นชิดใกล้และตราบจนเมื่อเริ่มเข้าสู่วัยเติบโต ลูกสิงโตนั้นจะถูกขับไล่ผลักไส ให้ออกไปเผชิญโลกเองตามลำพัง ไม่ว่าจะกระวนกระวายใจ เสียใจ หรือคิดถึง แม่แค่ไหน แต่ก็ต้องออกเผชิญกับความเป็นจริง
เปรียบดั่งชีวิตคนที่ต้องพบเจอการเปลี่ยนแปลงอยู่เสมอ
โลกนี้ชีวิตสรรพสิ่ง ล้วนมีวิถีแห่งธรรมชาติ ที่บีบให้ชีวิตดิ้นรนเผชิญและแข็งแกร่ง
มีเพียงสังคมอุปโลกษณ์ปรุงแต่งนานาชนิดของมนุษย์เท่านั้น ที่พยายามที่จะสร้างครรลองที่ฝึกสอนใจให้บิดเบือนไปจากความเป็นจริง และเมื่อถึงวันที่ต้องเผชิญกับความเป็นจริงกลับไม่เคยมีการเตรียมพร้อมตั้งตัวได้ทัน
มนุษย์ในสังคมเมื่อต้องพบกับการพรากจาก จะรู้สึกทุกข์ เสียใจ บ้างคร่ำครวญ รู้สึกยากทนทาน
คุณจะเลือกหนทางใด?
บางคนยึดติดอยู่กับในสิ่งเก่าๆต้องการให้ ทุกอย่างเป็นเหมือนเดิมเฝ้าเหม่อลอย ฟุ้งซ่านเสียใจ มีชีวิตอยู่อย่างคนที่พ่ายแพ้ชีวิต
ลองแบ่งใจสักนิด ขอพื้นที่ของจิตใจบ้างสักหน่อย ขอเถิดพื้นที่ในสมอง ที่เอาแต่ไปครุ่นคิดถึงสิ่งที่ผ่านไป ขอพื้นที่ว่าง ดั่งกระดาษว่างเปล่าที่พร้อมรับสิ่งใหม่บ้างสักนิด
คุณยังมีปัจจุบัน คุณยังมีอนาคต คุณยังมีความสามารถที่จะทำทุกอย่างให้ดีกับชีวิตนี้ได้
มนุษย์จะต้องเผชิญความเป็นจริง จะต้องรู้จักอยู่กับสิ่งใหม่ จะต้องพร้อมรับความเปลี่ยนแปลง และต้องให้เวลากับการฝึกฝนปรับตัวอยู่ร่วมกับสิ่งใหม่วิถีใหม่ๆให้ได้
โลกเรานั้น มีหนทางมากมายหลายทาง ทุกหนทางแม้แตกต่าง แม้ว่าหนทางใหม่อาจมีข้อด้อยกว่าสิ่งที่คุณเคยมีอยู่บ้าง แต่ก็ย่อมมีสิ่งที่ดีๆซึ่งเป็นแง่มุมเฉพาะตัว ที่ดี รอให้คุณสัมผัส
เมื่อโลกนี้นำสิ่งใหม่มาให้คุณ คุณต้องเรียนรุ้ที่จะอยู่กับสิ่งนั้นและใช้ศักยภาพของสิ่งนั้น หนทางนั้นวิถีนั้นให้ดี นั่นคือสิ่งที่สิ่งมีชีวิตทุกชนิดในโลกล้วนต้องทำ
หากเอาแต่ร้องไห้ หากเอาแต่เสียใจ หากเอาแต่ครุ่นคิด โดยไม่เปิดใจไม่เปิดเวลา ทำความรู้จักกับหนทางใหม่ๆบ้างเลย มีหรือที่จะมีโอกาสหลุดจากความเศร้าโศกได้
