Tagged: เกลียดความเป็นจริง

อย่าเกลียดความเป็นจริง ตราบที่ยึดเอาตนเองเป็นที่ตั้งของของความเป็นจริง

เรื่องที่มีความสุข   เรื่องที่มีความหลงใหล   มนุษย์มักหวลคิดคำนึงถึง

สังคมของมนุษย์เรา มีหนัง มีระคร  มีบทเพลง มีกวี    ล้วนแล้วมากมายที่มักกล่าวถึงการพรรณาถึงความสุข

แต่ทว่า ความปรุงแต่งของจิตใจ อันสามารถจินตนาการได้เลิศล้ำของมนุษย์นั้นก่อให้เกิด เรื่องราวบทประพัณธ์ต่างๆ ที่มีเนื้อหาของความสุขล้นปรี่ขึ้นมาอย่างมากมาย และสารพัดบทประพัณธ์ สารพัดบทเพลงและบทกวี ที่เต็มเปี่ยมจนจินตนาการสุดไกล  ห่างเกินความเป็นจริง

แต่กระนั้นยังคงเป็นสิ่งที่ได้รับความนิยมจากผู้คน เด็กเล็กจนโต คุ้นเคยกับชีวิตที่รายล้อมด้วยบทเหล่านั้น ไม่ว่าเสียงเพลง หรือแม้แต่ภาพงดงาม บ่มเพาะจนสับสนเกินกว่าจะมองเห็นความเป็นจริง

และเมื่อมนุษย์ได้มีโอกาสเข้าใกล้หรือสัมผัสและเป็นผู้ดำเนินเรื่องราว ด้วยตัวเอง ดั่งเดียวกันกับบทจินตนาที่เคยผ่านการรับรู้
อย่างเช่นความรักและความครอบครอง

ความติดนิสัยที่ปักใจ ปรุงแต่ง คาดหวังถึงความสวยงามของชีวิต ความงดงามของโลก ถักทอเรื่องราวเอาไว้อย่างคาดหวังให้ยิ่งใหญ่มหาศาลจับใจ  ผ่านวันเดือนปี ความหนาหนักของสิ่งจำแลงนั้นฝังลึกแทบยากถอนตัวจากพวัง

ตราบจนถึงวันที่รู้จักโลกความเป็นจริงและสัจธรรมความเป็นจริงของชีวิต
มีมนุษย์มากมายไม่น้อย ที่รับไม่ทันและปวดร้าวทนทุกข์ระทมและพาล โกรธเกลียดโลก โกรธเกลียดความเป็นจริง

แท้ที่จริงแล้วโลกนี้ให้สิ่งดีๆแก่ชีวิตทั้งปวงไม่น้อย มิใช่มีแต่เพียงด้านที่ไม่สมหวัง

ชีวิตของมนุษย์มีแง่มุมดีๆที่ได้มีโอกาสสัมผัสอย่างมากมาย
แต่เพียงเพราะมนุษย์ ไม่เรียนรู้ที่จะอยู่ร่วมกับความเป็นจริง และต้องการในสิ่งที่คาดหวังไม่สิ้นสุด คาดหวังในเรื่อง
ที่โลกไม่อาจมอบให้  คาดหวังที่จะให้โลกนี้เนรมิตร ในสิ่งที่จิตมนุษย์ผู้ต้องการไม่สิ้นไม่สุด ได้รับสมดั่งจินตนา

โลกนี้มิได้สร้างในสิ่งที่ขัดกับความต้องการของมนุษย์ แต่มนุษย์ต่างหากที่ สร้างสรรค์ความต้องการได้สารพัดนึก ตามแต่ใจ และนำมาขัดกับโลก